Τεχνικές Φυσικής Δόμησης

Χωμάτινοι τοίχοι μπορούν να κατασκευαστούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Χτίζοντας με χώμα  είναι ο πιο αρχαίος τρόπος δόμησης. Πολλές παραλλαγές χωμάτινης δόμησης έχουν χρησιμοποιηθεί ανα των κόσμο. Στις περισσότερες απο αυτές αναμειγνύουμε χώμα που είναι πλούσιο σε άργιλο με κάποιους είδους ίνες που προσφέρουν αντοχή στον εφελκυσμό και αδρανή που προσφέρουν θλιπτική αντοχή και σταθερότητα στο μίγμα.

Η τεχνική του στοιβαχτού πηλού αποτελεί ίσως την αρχαιότερη τεχνική φυσικής δόμησης. Βασικά συστατικά του μίγματος είναι χώμα πλούσιο σε αργιλο, άχυρο ή κάποιους άλλου έιδους φυτική ίνα και αδρανή τα οποία αναμειγνύονται με την προσθήκη νερού. Μετά την μίξη το υλικό που προκύπτει είναι ενα ομοιογενές, εύπλαστο υλικό με συγκολλητικές ιδιότητες, το οποίο «στοιβάζεται» καθ ύψος σε διαδοχικά  στρώματα πάχους 300-600 χιλ./στρώμα. Μόλις το προηγούμενο στρώμα στεγνώσει επαρκώς προχωράμε στην εναπόθεση του επόμενου μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό ύψος τοιχοποιίας. Το χτίσιμο γίνεται χωρίς καλούπια με καλή συμπίεση επι τόπου. Το αποτέλεσμα είναι ένα σύστημα φέρουσας μονολιθικής τοιχοποιίας μεγάλης θερμικής μάζας που δίνει τη δυνατότητα δημιουργίας οργανικών και γλυπτικών φορμών.

Επίσης μια πολύ αρχαία τεχνική δόμησης ευρέως διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο όπως και στην χώρα μας. Αυτό το δομικό σύστημα χρησιμοποιεί δομικές μονάδες συγκεκριμένων διαστάσεων (πλιθιά) μίγματος χώματος πλούσιου σε άργιλο, αδρανών και ανα περιπτώσεις και ινών. Το υλικό είτε τοποθετείται σε καλούπια  ενώ βρίσκεται σε κατάσταση πλαστιμότητας (εύπλαστη λάσπη) είτε ενω είναι νωπό σχεδόν ξηρό και στη συνέχεια συμπιέζεται με μηχανικό τρόπο. Τα τούβλα τοποθετούνται σε στρώσεις που συγκολλούνται μεταξύ τους. Ως σγκολλητικό υλικό χρησιμοποιούνται κονιάματα με βάση την άργιλο ή τον ασβέστη. Το αποτέλεσμα είναι μια τοιχοποιία μεγάλης θερμικής μάζας που μπορεί να οδηγήσει σε ποικίλες αρχιτεκτονικές φόρμες εξίσου καλά.

Τεχνική χωμάτινης «ξηράς»  δόμησης οπου χώμα με συγκεκριμένα ποσοστά αργίλου σε νωπή κατάσταση το οποίο μερικές φορές αναμειγνύεται με αδρανή  αν οι αναλογίες στη σύσταση του δεν είναι οι επιθυμήτες εξ αρχής τοποθετείται και συμπιέζεται σε προσωρινά ξύλινα ή μεταλλικά καλούπια. Η συμπίεση γίνεται χειροκίνητα ή με «πνευματικά» tamper. Το καλούπι μπορεί να είναι κυλιόμενο καθ ύψος έως ότου φθάσει στο επιθυμητό ύψος τοιχοποιίας.Το αποτέλεσμα είναι μονολιθικές φέρουσες τοιχοποιίες μεγάλης θερμοχωρητκότητας. Ιδανική τεχνική για κατασκευές πιο μοντέρνου σχεδιασμού καθώς οι φόρμες που δημιουργούνται λόγω του τρόπου κατασκευής θυμίζουν αρκετά αυτές του οπλισμένου σκυροδέματος.

Ένα σύστημα πλήρωσης (μη φέρουσας τοιχοποιίας). Άχυρο αφού «εμβαπτιστεί» σε πηλό που βρίσκεται σε μια  πολύ υδαρή κατάσταση («αργιλική σούπα») τοποθετείται και συμπιέζεται μεταξύ ξύλινων καλουπιών και του ξύλινου φέροντα οργανισμού του κτιρίου στο επιθυμητό πάχος της τοιχοποιίας. Το αποτέλεσμα είναι μια τοιχοποία με εξαιρετικές θερμομονωτικές ιδιότητες. Ιδανική για πιο ορθοκανονικές δομές καθώς καθορίζονται απο τον ξύλινο σκελετό χωρίς ωστόσο να αποκλείονται οι οργανικές φόρμες.

Δομικό σύστημα πλήρωσης (μη φέρουσας τοιχοποιίας) που αποτελείται απο πλέγμα εύκαμπτων οργανικών στελεχών  όπως καλάμια, μπαμπού, κλωνάρια λυγαριάς κλπ. Το πλεχτό αναπτύσσεται σε ένα ξύλινο πλαίσιο. Στη συνέχεια αυτό το πλέγμα ντύνεται  με ένα μίγμα χώματος πλούσιου σε άργιλο με άχυρο ή κάποια άλλη οργανική ίνα , αδρανή και ενίοτε συγκολλητικά όπως κόπρανα αγελάδας ή αλόγου.Το μίγμα συμπιέζεται στο πλέγμα και στις δύο πλευρές του πανέλου που διαμόρφώνεται. Το τελείωμα γίνεται με επιχρίσματα με βάση την άργιλο, τον ασβέστη και φυσικές βαφές. Συνήθως  χρησιμοποιείται στην κατασκευή εσωτερικών διαχωριστικών τοίχων χωρίς να αποκλείεται η χρήση του ως εξωτερική τοιχοποία.

Δομικό σύστημα σύμφωνα με το οποίο αχυρόμπαλες χρησιμοποιούνται ως δομικές μονάδες (τούβλα) που τοποθετούνται η μια πάνω στην άλλη. Υπάρχουν πολλοί τρόποι δόμησης με αχυρόμπαλες  που θα μπορούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε ως  (α) συστήματτα φερουσας τοιχοποιίας οπου οι αχυρόμπαλες λαμβάνουν το πλήρες φορτίο της στέγης (δεν ενδείκνυται για σεισμογενείς χώρες) και (β) συστήματα πλήρωσης όπου οι μπάλες τοποθετούνται στα ενδιάμεσα κενά του φέροντος οργανισμού. Το αποτέλεσμα είναι μια τοιχοποία με εξαιρετικές θερμομονωτικές ιδιότητες. Ιδανική για πιο ορθοκανονικές δομές καθώς καθορίζονται απο τον ξύλινο σκελετό χωρίς ωστόσο να αποκλείονται οι οργανικές φόρμες.

Τεχνική δόμησης που εμπνέεται απο την τεχνική της συμπιεσμένης γης και τα οχυρωματικά στρατιωτικά έργα κατα την οποία χρησιμοποιείται το ίδιο μίγμα με αυτό της συμπιεσμένης γης  αλλά αντι για την τοποθέτηση του σε ξύλινα ή μεταλλικά καλούπια  τοποθετείται σε δίχτυ σε ρολό ή μεγάλους σάκους και συμπιέζεται. Το αποτέλεσμα είναι μια φέρουσα τοιχοποιία με μεγάλη θερμική μάζα ιδανική για δομές σε σχήμα θόλου.